Celem aplikacji „Po co to robię?” jest ułatwienie refleksji na temat stosowanych zachowań czy substancji.

Uzależnienia są bardzo istotnym problemem indywidualnym, dramatem rodzin i źródłem poważnych wyzwań społecznych. Występują powszechnie pomimo olbrzymiej ilości cierpienia, które wywołują oraz uwagi i środków przeznaczanych na ich leczenie i profilaktykę.

Ważne przeżycia

Ludzie angażują się w ryzykowne zachowania poszukując ważnych dla siebie przeżyć i doświadczeń, które z różnych powodów są dla nich niedostępne. Niektórzy tylko marzą o nich skrycie lub przypominają sobie fragmenty snów, które ich dotyczą. Dla kogoś atrakcyjne może być np. poczucie głębokiego, odżywczego odprężenia i spokoju, albo – przeciwnie – skoncentrowania, sprawczości i precyzji.

Substancje (np. kawa) albo zachowania (np. seks) wpływają na nastrój i doświadczenia człowieka. Jeżeli wydają się jedynym sposobem realizacji pożądanych stanów prawdopodobnie będą coraz częściej stosowane.

To jest powszechny mechanizm, który może prowadzić do uzależnienia. W pewnym stopniu dotyczy wszystkich ludzi. Przeczytaj więcej o nim tutaj.

Wiedza o swoich potrzebach

Nawet zanim rozwinie się pełne uzależnienie można 1) poszerzyć wiedzę o jego znaczeniu we własnym życiu i 2) być bardziej przytomnym wokół tego problemu.

Wiedza zdobyta dzięki aplikacji „Po co to robię?” wspomaga rozumienie własnych potrzeb i trudności. A traktowanie zachowań uzależnieniowych jako ważnych i podlegających decyzjom pozwala na zdrowszy i bardziej podmiotowy sposób radzenia sobie z nimi.

Praktyka terapeutyczna oraz teoria psychologii procesu mówią, że stosowanie substancji czy zachowań nie jest w stanie zapewnić pełnego dostępu do oczekiwanych doświadczeń. Efekty działania substancji spełniają tylko częściowo pokładane w nich nadzieje.

„Po co to robię?”

Przedsięwzięcie stawia sobie za cel profilaktykę i zwiększania rozumienia zjawisk zachodzących w obszarze uzależnień. Jest ono równocześnie częścią projektu badawczego.

Wyniki badania

Zastosowanie nowoczesnej formy pozwala użytkownikom na nieskrępowany dostęp do pytań (np. poprzez smartphone) i wspomaga ich własne poszukiwania – gdziekolwiek są.

Używanie aplikacji nie zastępuje terapii uzależnień.

Serdecznie dziękuję za pomoc w realizacji tego przedsięwzięcia Michałowi Dudzie oraz Agnieszce Serafin.